Αριστερά - Δεξιά

Όπως πολύ πετυχημένα επεσήμαναν πολλοί συμπολίτες μας, στις πρόσφατες εκλογές ο ελληνικός λαός κατάφερε το αμίμητο: έκανε αριστερή στροφή και έβγαλε δεξιά κυβέρνηση! Αυτό επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά στην ανθρωπότητα την πρωτοπορία του ελληνικού λαού, διαχρονικά. Οι πρωτοπόροι αρχαίοι μας πρόγονοι σέρβιραν κοκτέιλ κώνειο στον Σωκράτη, κι οι Νεοέλληνες, άξια τέκνα των προγόνων τους (που θα ‘λεγε κι ο βουλευτής – Θου, Κύριε! – Άδωνις Γεωργιάδης) και μες στην πρωτοπορία (ασχολίαστο!) παραδίδουν για μια ακόμη φορά μαθήματα δημοκρατίας.
Και τελικά, φίλε αναγνώστη, έρχομαι να σε ρωτήσω: τ’ είν’ η πατρίδα μας; Είναι μια θάλασσα, και μεις καπεταναίοι. Θέλαμε να πάμε τη μαούνα αριστερά, αλλά ξεχάσαμε να επαναφέρουμε το τιμόνι, κάναμε μεταβολή, και στρίψαμε αλλού γι’ αλλού.
Ακολουθεί μια.. χμμ… λυρική πολιτική ανάλυση που μου ενέπνευσε η Μούσα – βοήθησε φυσικά κι ο καφές που προσγειώθηκε στο σακάκι του Βενιζέλου («Μπράβο, Ευάγγελε, αυτός είναι καφές!!»)

Αριστερά – Δεξιά
(και δεν εννοώ το εστιατόριο…)

Πάρ’ το λιγάκι αριστερά
σαν καπετάνιος σου ‘πα
και στο αμπάρι επέστρεψα
να βάλω νέα ρούχα.
Είχα, όπως βλέπεις, προς εσέ
τυφλή εμπιστοσύνη,
ότ’ ήσουν, λέω, έμπειρος
και όλο αξιοσύνη.
Για μούτσο σ’ είχα ικανό
και γι’ άξιο παλικάρι
να στρίβεις το πηδάλιο
αφού έχουμε σαλπάρει.
Και το ‘στριβες, και το ‘στριβες
αριστερά πολύ,
κι απ’ το πολύ αριστερά
χάλασε το μαλλί.
Απ’ τις ριπές του άνεμου
κι απ’ την ορμή του πλοίου
βαστιόμουνα να κρατηθώ
πριν τέλος έρθει βίου.
Κι εξηκολούθης τη στροφή
και δεν τη σταματούσες.
Σαν έκανες μεταβολή
κι είδες τις Συρακούσες,
κάτι υποψιάστηκες
μα είπες μη μιλήσεις
– ποιος είσαι εσύ να μην ακούς
του καπετάνιου ρήσεις…

Κι από το στρίψε αριστερά
με τέρμα το τιμόνι,
στα δεξιά προσάραξε
το έρμο το βαπόρι.
Σαν να μην έφτανε αυτό
χαλάει κι η μηχανή,
και ήταν πια αδύνατη
η αριστερή στροφή.

Καταραμένε ναύκληρε,
τι ’τανε να σε βάλω
στο πόδι μου; Κατάφερα
τα μάτια μου να βγάλω;
Τώρα θα κάνουμε εδώ
παρέα στα γλαρόνια
και πλέον θα κουνήσουμε
σε τέσσερα, ίσως, χρόνια…