Μην πυροβολείτε τη Βίκυ!

Αλέξανδρος Τομπάζης. Ντίνος Διαμαντόπουλος (Θεός σ’ χωρέσ’ τον!). Ευγένιος Τριβιζάς. Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Γιώργος Μπαμπινιώτης. Γεράσιμος Αρσένης. Κυριάκος Μητσοτάκης. Νότης Χριστοδούλου. Ντίνα Κώνστα. Γιάννης Ξανθούλης. Δόμνα Σαμίου. Λούκα Κατσέλη. Περικλής Κοροβέσης. Λουκία (σχεδιάστρια μόδας). Γεράσιμος Αρσένης (ξανά!). Γιώργος Γραμματικάκης.

Τι κοινό μπορεί να έχουν όλα αυτά τα (ετερόκλιτα, κατά τ’ άλλα) άτομα; Προσπερνώ εξυπνάδες του τύπου «κάνανε μαζί φαντάροι» ή «οι μανάδες τους πλένανε στην ίδια σκάφη». Θα μπορούσε κανείς, αν πάρει τα ονόματα ανά δύο, να κάνει παράξενους – εκ πρώτης όψεως – συνδυασμούς, π.χ. να πει κάποιος ότι ο Nότης Χριστοδούλου (βλέπε Fame Story) ήταν φοιτητής του Μπαμπινιώτη πριν τον αναλάβει η Τζούλη – “but you have to study” – Μασίνο. Ή ότι η Δόμνα Σαμίου τραγουδούσε «Ν’ ανάψω λύ – ν’ ανάψω λύχνο για να δω» κι έκανε τον Κούλη να γουρλώνει τις ματάρες του (προφανώς από έκπληξη, γιατί το Μητσοτακέικο σοκάρεται από τη vulgarite του πόπολου). Ή – το κορυφαίο – ότι η Λουκία επιμελείται τα ρούχα που φοράει ο Κοροβέσης!

Όχι, δυστυχώς κανένας τέτοιος συνδυασμός δεν ισχύει – όχι ότι δε θα μπορούσε, απλώς δεν έτυχε. Και για να μη σας ζαλίζω άλλο τον έρωτα, ας το πάρει το ποτάμι. Όλοι οι προαναφερόμενοι είχαν την τιμή να τους καλέσει η Βίκυ Φλέσσα στην εκπομπή της και να τους φτάσει «Στα Άκρα»...

Η Βίκυ Φλέσσα, για όσους μπορεί να μην ξέρουν, είναι η ιέρεια της ελληνικής μεταμεσονύχτιας δημοσιογραφίας (γιατί, αν δεν το ξέρετε, υπάρχει και τέτοια!). Κάθε Παρασκευή μετά τα μεσάνυχτα, από τη συχνότητα της ΝΕΤ, πιάνει το πόστο της χρόνια τώρα και ξεχνιέται με ερωτήσεις και απαντήσεις, σκέρτσο και νάζι, φτιασίδωμα και πουτανιά (με την καλή έννοια...), υπαρξιακές αναζητήσεις και μεταφυσικές απορίες, μέχρι να πάει η ώρα τέσσερις το χάραμα ή μέχρι ο καλεσμένος της αρχίσει να γλαρώνει. Κι επειδή μια φορά Βίκυ είναι σαν καθόλου Βίκυ, την απολαμβάνουμε σε χορταστικές επαναλήψεις τα Σαββατόβραδα, αμέσως μετά το «Στην Υγειά μας», για να συνέλθουμε από το ξέφρενο γλέντι που προηγήθηκε με τον Μάριο Φραγκούλη.

Η Βίκυ, που λέτε, είναι μεγάλη ιστορία. Τέλειωσε το Λύκειο το 1984, πράγμα που δεν ήξερα και που αποδεικνύει ότι η Βίκυ πρώτον δεν είναι και τόσο μπεμπέκα – όχι τουλάχιστον όσο εγώ περίμενα –, δεύτερον ότι είναι ακομπλεξάριστη και φιλαλήθης (μόνη της κάρφωσε την ηλικία της – προφανώς ήταν ο μόνος τρόπος για να ρίξει τον Μπαμπινιώτη), τρίτον ότι είναι 42 ετών. Μετά το Λύκειο έβγαλε τη Φιλοσοφική Αθηνών, δηλαδή είναι πολύ μορφωμένη (έως παραμορφωμένη, θα έλεγα) και που δείχνει βέβαια πόσο πολύ αδικήθηκε αυτή η κοπέλα στη ζωή της: άλλες κι άλλες ξεκίνησαν στην ΕΡΤ ως γραμματείς και κατέληξαν να κάνουνε σόου, κι η Βικούλα, με αυταπόδεικτα περισσότερα προσόντα, παρέμεινε μια απλή πλην τίμια δημοσιογράφος, πιστή στο λειτούργημά της.


Αν ψάξουμε να βρούμε αντιστοιχίες, μόνο η Μπήλιω Τσουκαλά θα μπορούσε να τη συναγωνιστεί επί ίσοις όροις. Δηλαδή, ό,τι είναι η Μπήλιω γα την απογευματινή ζώνη, είναι η Βίκυ για μετά τα μεσάνυχτα. Έχουν παρόμοιες αναζητήσεις, παρόμοιο σκέρτσο και παρόμοιο φυζίκ (εντάξει, η Μπήλιω είναι λίγο πιο σιτεμένη, αλλά μήπως κι η Βίκυ θα δείχνει πάντα νέα;) Άσε που, τώρα που το σκέφτομαι, αυτές οι δυο έχουνε κι άλλο κοινό: τον ίδιο εργοδότη. Αυτό αποδεικνύει πόσο πρωτοπόρα είναι η ΕΡΤ όταν έχει έμπνευση – και μην ξανακούσω γκρίνιες για τα τέλη στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Αν είναι για τον πολιτισμό, χαλάλι!

Η Βίκυ έχει την αθωότητα της μικρής Χάιντι που θέλει να ανακαλύψει τον κόσμο. Έβγαλε μια Φιλοσοφική, αλλά αν πέρναγε από το χέρι της θα έβγαζε καμμιά ντουζίνα σχολές ακόμη, για να κορέσει τη δίψα της για γνώση. Θα μπορούσε δηλαδή να γίνει μια πανεπιστήμων Λεονάρντα ντα Βίντσι του καιρού της, αλλά ας όψεται το εκπαιδευτικό σύστημα. Θέλει να γνωρίσει από κοντά σημαντικούς ανθρώπους των καιρών μας από όλους τους χώρους, τους οποίους προσεγγίζει με τον ίδιο πάνω – κάτω τρόπο, για να μην κατηγορηθεί ότι κάνει διακρίσεις στους καλεσμένους της. Άλλωστε, η Βίκυ είναι γνωστή για τα σοσιαλιστικά της αισθήματα, πράγμα που τη δυσκόλεψε όταν ανέλαβε η Νέα – μη χέσω – Διακυβέρνηση, αλλά όλα πήγαν καλά κι η Βίκυ μετακόμισε αργά. Βρήκε ζωή στα μαύρα τα μεσάνυχτα – κυριολεκτικά!

Και πώς να μην την έβρισκε; Με όπλο της τα γράμματα του αλφάβητου, που κραδαίνει απειλητικά μπροστά στους προσκεκλημένους της, μοιάζει με γαζέλα έτοιμη να ορμήσει στο ανυπεράσπιστο θύμα της. Κι είναι στ’ αλήθεια πολύ ερεθιστικό για τον τηλεθεατή να ξέρει ότι αυτό το κάνει για πάρτη του και μόνο για πάρτη του, γι’ αυτόν και μόνο αυτόν, έτσι που κάθε ερώτησή της είναι και μια μικρή ερωτική πράξη. Η Βίκυ ξέρει πώς να θέτει ερωτήσεις: στην αρχή ξεκινάει απαλά, με αθώες προκαταρκτικές ερωτήσεις. Στη συνέχεια προσθέτει ένταση, με ερωτήσεις που διατυπώνει με στυλ «για κοίτα με στα μάτια, λοιπόν, κι εξηγήσου» κι ανεβάζει την αδρεναλίνη στο κόκκινο. Ακολουθεί ένα ρεπορτάζ για να χαλαρώσουμε πριν την τελική έφοδο (πρέπει να κρατήσουμε και δυνάμεις). Μετά τις τελευταίες διαφημίσεις επιστρέφει έτοιμη να τα δώσει όλα: τινάζει το μαλλί προς τα πίσω. Κάνει ματιές στον καλεσμένο – και φλερτάρει τον καμεραμάν με την άκρη του ματιού της, γεμάτη υποσχέσεις. Σταυρώνει και ξεσταυρώνει τα πόδια της. Ανασηκώνει το ένα της φρύδι και γυρνάει απότομα στην κάμερα, για να κοιτάξει τον τηλεθεατή κατάματα. Σουφρώνει με τσαχπινιά τα χείλη της και μειδιά ειρωνικά. Και μετά, η κορύφωση: κρατά στα χέρια της το «Θήτα». Ο τηλεθεατής το ξέρει, αυτή όμως το καθυστερεί επίτηδες, για να τον ανάψει ολοκληρωτικά. Η μοιραία φράση βγαίνει αμείλικτη από το στόμα της. Η στιγμή του οργασμού έρχεται χωρίς επιστροφή:

«Θεός ή θάνατος;»

Η εκπομπή τελειώνει κι εσύ, εξαντλημένος μα τόσο χορτάτος, σέρνεις τα βήματά σου ως το κρεβάτι...

Προσωπικά δηλώνω φαν της Βίκυς. Αυτή είναι υπεύθυνη για κάμποσα βράδια Παρασκευής που έχω ξενυχτήσει στον καναπέ μου, κάτω από μια κουβέρτα, βλέποντας καλεσμένους που συνήθως δε δίνουν συνεντεύξεις. Γιατί, πείτε μου, ξέρετε πολλούς από τους θεωρούμενους «σοβαρούς» δημοσιογράφους να έχουν φέρει στην εκπομπή τους τόσο σημαντικά ονόματα; (Καλά, δεν είναι πάντα σημαντικά, κι αυτό το λέω για να μη μου προσάψετε ότι θεωρώ σοβαρά πρόσωπα τον Κούλη, τον Νότη Χριστοδούλου, τον Κώστα Χατζηδάκη κι άλλα φυντάνια που κουβαλάει κι αυτή κατά καιρούς. Άλλωστε, στην ΕΡΤ εργάζεται το κορίτσι, κι αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακωσει...)

Γι΄ αυτό, καλοί μου άνθρωποι, μην πυροβολείτε τη Βίκυ Φλέσσα. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε η Βίκυ, θα έπρεπε να την εφεύρουμε...