Μετά την απεργία

"Κι αν φτωχική τη βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.

Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα

ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν"...

Κ.Π.Καβάφης, "Ιθάκη"

Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης σήμερα, κι είπα να αφιερώσω μια ανάρτηση στο συνδικαλιστικό κίνημα και στις απεργίες που, όπως φαίνεται, λήξανε άδοξα.

Η Χάλη - Γκάλη Πετραλιά κατάφερε τελικά να περάσει τον νόμο για το ασφαλιστικό, με 151 ψήφους υπέρ (αλήθεια, ο Κουκοδήμος πού ήτανε;), 13 κατά (ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.), ενώ αποχώρησαν ΠΑ.ΣΟ.Κ., Κ.Κ.Ε. και ΛΑ.Ο.Σ. Και καλά ο ΛΑ.Ο.Σ., είναι το δεκανίκι της δεξιάς και είπε να αποχωρήσει, ώστε ούτε την κυβέρνηση να δυσαρεστήσει, ούτε τους ψηφοφόρους του να απογοητεύσει. Τα άλλα δύο κόμματα γιατί απόχώρησαν και δεν ψήφισαν "κατά";...

Φέρνω στο μυαλό μου τον άνθρωπο που πίστευε πολύ στην απεργία που έκανε και στον αγώνα για να διατηρήσει τα υπεσχημένα, πώς θα είναι η ψυχολογία του μετά από τόσες απεργίες. Με την αίσθηση της ματαιότητας, ότι όλα αυτά γίναν τελικά "για ένα πουκάμισο αδειανό" (Σεφέρης). Ή, για να το παραφράσω και να τρίξουν τα κόκκαλα του νομπελίστα, όλα γίνανε "για μια ρόμπα ξεκούμπωτη". Της Φάνης; Του Καραμανλή; Όλων των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης; Μήπως όλων των μεταπολεμικών κυβερνήσεων;...

Κι εσείς που διαβάζετε ετούτες τις γραμμές, αναλογιστείτε: κατάλαβε κανείς, επί της ουσίας, τι διεκδικούσαν οι εργαζόμενοι; (Φαντάζομαι, καλά - καλά ούτε οι ίδιοι δεν κατάλαβαν). Κατάλαβε κανείς τι παιχνίδι χειραγώγησης παιζόταν τόσες μέρες με τη συναίνεση των δημοσιογράφων (που απορώ μάλιστα γιατί απεργήσανε, αφού ο Καραμανλής διευθέτησε το θέμα μαζί τους φιλικά και με κατανόηση...). Και, τελικά, κατάλαβε κανείς ποιο ήταν το μείζον; Γιατί, τόσες μέρες, μια κοινωνία έπαθε ομαδική παράκρουση ασχολούμενη με το έλασσον: πόσες ώρες θα μείνει κομμένο το ρεύμα, πόσο καλός άνθρωπος είναι ο Κακλαμάνης που μεσολάβησε για να κατοχυρωθούν οι υπάλληλοι της καθαριότητας στα βαρέα και ανθυγιεινά, πόσες ασθένειες του 19ου αιώνα μάς απειλούν εξαιτίας των σκουπιδιών...

Το πρωί που ξύπνησα, άνοιξα ο αφελής την τηλεόραση. Είπα βλέπετε να ενημερωθώ. Όσο να 'ναι, μετά από τρεις μέρες απεργίας και έλλειψης ενημέρωσης, θα μάθαινα τα νέα για τις απεργίες και γενικοτερα. Μετά από λίγο κατέληξα να αυτο-φασκελώνομαι. Μια εικόνα μόνο θα σας δώσω: ΑΝΤ1, Γιώργος Παπαδάκης, "Καλημέρα Ελλάδα". Όπου στο πάνελ είναι, μεταξύ άλλων, ένας παπάς μαύρος κι άραχνος και ο γνωστός παπα-Τσάκαλος. Κι από κάτω, με μεγάλα πηχιαία γράμματα, η "είδηση":

"ΜΟΙΧΕΙΑ Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ"

(ξέρετε, εκείνος που καθιερώθηκε το 1982 επί Ανδρέα...)

Κοινώς, μετά από τρεις μέρες που ο κόσμος δεν είχε ενημέρωση, αυτή ακριβώς ήταν η είδηση που του έλειψε να ακούσει: τι γνώμη έχει ο παπα-Τσάκαλος για το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης! "Εδώ ο κόσμος καίγεται και το τραϊ χτενίζεται", που που θα 'λεγε κι η γιαγιά μου. Αυτά, για να δείτε ποιες είναι οι προτεραιότητες που βάζουν στα θέματά τους οι "λειτουργοί" της ενημέρωσης...

Από την άλλη, βέβαια, παρακαλάω να απεργεί πιο συχνά η ΕΣΗΕΑ. Χριστούλη μου, τι καλά που είναι να μη βλέπω τον Πρετεντέρη τρεις μέρες τώρα! Ησύχασαν τ’ αυτιά μου…

Τα δικά σας;;;