Προεκλογικά Ι: Tales from the crypt

Την Κυριακή έχουμε εκλογές! Πέρασαν δύο μόλις χρόνια από τον Σεπτέμβρη του 2007 - και μόλις 4 μήνες από τον Ιούνιο του 2009, που ακούσαμε ξανά να μιλάνε για το "διακύβευμα", τον "καταλληλότερο" και τους "βατοπεδινούς". Οι εφημερίδες αλλάξαν και πάλι στρατόπεδο. Η μουσική του Σπανουδάκη ξαναπαίζει στα προεκλογικά σποτ της Νέας Δημοκρατίας. Ο Συνασπισμός μπαίνει-δεν μπαίνει στη Βουλή. Ο Άδωνις Γεωργιάδης γυροφέρνει την τσιρίδα του από κανάλι σε κανάλι. Ο Πρετεντέρης γύρισε ξανά στην αντιπολίτευση, όμως δε θα 'ναι για πολύ (αύριο με την κυβέρνηση θα είναι πάλι, βρε κουτά...) Μόνο η μούρη της Όλγας Τρέμη ξανάνιωσε από πρόπερσι που 'χαμε πάλι εκλογές, κι αυτό, όσο να πεις, είναι μια διαφορά που δεν περνάει απαρατήρητη...

Μετράω πόσες φορές είχαμε εκλογές τα τελευταία πεντέμισι χρόνια. Ξεκινήσαμε με το αλήστου μνήμης "πάρτι-πάρτι στις 7 του Μάρτη", συνεχίσαμε με ευρωεκλογές τον Ιούνιο του 2004, κάναμε κάτι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές τον Οκτώβριο του 2006 (τότε που όλα τα κόμματα νίκησαν, πώς διάολο τα καταφέρνουν όλα να νικάνε ταυτοχρόνως ποτέ δε θα το καταλάβω), συνεχίσαμε με εθνικές εκλογές το φθινόπωρο του 2007 (που, εκτός από χρονιά εκλογών, ήταν και χρονιά πυρκαγιών), κάτι ευρωεκλογές τον Ιούνιο που μας πέρασε. Και τώρα, ξανά εκλογές - προφανώς για να μη χάσουμε τη φόρμα μας. Έξι εκλογικές αναμετρήσεις σε πεντέμισι χρόνια!! Με τόσες εκλογές, θα περίμενε κανείς ότι, κατά τεκμήριο, είμαστε από τις καλύτερες δημοκρατίες στον κόσμο. Στην τελική, ο λαός εκφράζεται ελεύθερα, οι κυβερνώντες αφουγκράζονται τα προβλήματα του κόσμου (που πάντα λύνονται), οι πολιτικοί ανταγωνίζονται με τις ιδέες τους, κι εγώ νιώθω πιασμένος στο ένα πλευρό - ας γυρίσω και λίγο μπρούμυτα, να συνεχίσω τον ύπνο μου!

Όλο κάνουμε εκλογές, κι όλο στα ίδια καταλήγουμε. Και δε μιλάω τόσο για το γεγονός ότι εναλλάσσονται στην εξουσία δύο κόμματα (ή δύο οικογένειες, αν προτιμάτε - ο θεσμός της οικογένειας είναι ισχυρός στην Ελλάδα, "πατρίς-θρησκεία-οικογένεια" κι άλλα τέτοια ηθικοπλαστικά). Αλλά κυρίως, τόσα χρόνια Δημοκρατία, κι ακόμα μιλάμε πώς θα αντιμετωπίσουμε τα ίδια και τα ίδια προβλήματα. Απαράλλαχτα εδώ και 35 χρόνια Μεταπολίτευσης. Που, αν ηταν γυναίκα η Δημοκρατία, στα 35 της και με τόσα άλυτα προβλήματα, κοπέλα της παντρειάς και ακόμα να μπεμπεκίζει, θα τη στέλναν οι δικοί της στο ντιβάνι για ψυχανάλυση.

Γιατί η Δημοκρατία μας πάσχει από χρόνιες παιδικές αρρώστιες. Μέχρι να συνέλθει από την ανεμοβλογιά, κολλάει μαγουλάδες. Της περνάν οι μαγουλάδες, παθαίνει οστρακιά! Κι ακόμα εμβόλιο για την αρρώστια της δε βρήκαμε - γιατί είναι σε στάδιο κλινικής μελέτης και για να εμβολιαστεί, θα πρέπει πρώτα να υπογράψει ότι ο γιατρός δε φέρει καμμία ευθύνη. Αλλά σιγά μην υπογράψει. Ασθενής είναι, δεν είναι ηλίθια!

Τόσα χρόνια παλεύουμε να βρούμε γιατρειά. Κι όλο μένουμε με την ελπίδα. Κι αν κοιτάξουμε πίσω, νομίζουμε ότι προοδεύουμε. Αν σταθούμε όμως και κοιτάξουμε για λίγο από μακριά, τότε θα διαπιστώσουμε ότι στην πραγματικότητα τίποτα δεν άλλαξε. Απλώς γυρνάμε γύρω από τα ίδια και τα ίδια κι αυτό μας δίνει την αίσθηση της κίνησης. Όμως "όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν".

Για παράδειγμα, δείτε το βιντεάκι που ακολουθεί και που "ψάρεψα" στο YouTube (υπομονή, 8 λεπτά κρατάει). Πριν το δείτε, σκεφτείτε: από ποια προβλήματα υπόσχονται σήμερα ότι θα μας απαλλάξουν οι υποψήφιοι κυβερνώντες; Μήπως από την "κερδοσκοπία" και τους "μεσάζοντες"; Και τι μας υπόσχονται; Μήπως ένα "δημόσιο σύστημα παιδείας", "κοινωνική προστασία", "εθνικό κατώτερο όριο συντάξεων" για μια "αξιοπρεπή διαβίωση"; Η λέξη "αποκέντρωση" σας λέει κάτι; (δεν μπορεί, κάτι θα σας θυμίζει... ελάτε, ελάτε...) Σήμερα πια κανείς δε μιλάει για 40 ώρες εργασία, αυτό είναι κεκτημένο από παλιά (στη Σουηδία). Η ισότητα ανδρών-γυναικών έχει πια επιτευχθεί (αφού κάναμε τη Χάλη-Γκάλη Πετραλιά υπουργό και τη Λιάνα Κανέλλη πασιονάρια). Το θέμα των εξετάσεων για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια "ετελείωσε". Και όλοι οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν 4 εβδομάδες άδειας μετ' αποδοχών τον χρόνο (αρκεί να μην είναι συμβασιούχοι, ορισμένου χρόνου, απασχολήσιμοι στα stage και μερικής απασχόλησης).

Ναι. Όλα αυτά λύθηκαν στο παρελθόν, και άλλα τόσα. Δεν το πιστεύετε; Ρίξτε ένα βλέφαρο και μετά μου λέτε...

http://www.youtube.com/watch?v=IMydKJ_Px2U

Αλλά έτσι είναι η υψηλή πολιτική: χρόνια μετά, παραμένει πάντα επίκαιρη...

Σε 5... 4... 3...

Η ζωή είναι γεμάτη συνθήματα. Ανοίγεις τα μάτια και πιάνεσαι από το άρμα μιας καινούργιας μέρας. Είσαι στο κρεβάτι και δεν μπορείς να σηκωθείς. Όμως, το ξέρεις. ΠΡΕΠΕΙ να σηκωθείς. Πρέπει να διαλέξεις το δικό σου σύνθημα για να σε ακολουθήσει στην υπόλοιπη ημέρα. Είσαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Θα διαλέξεις την αφθαρσία. Θα υπερνικήσεις τον εαυτό σου. Θα φορέσεις το ολοκαίνουργιο σημερινό κοστούμι σου, θα σταθείς πίσω από τη σκηνή, θα εντυπωσιάσεις τον εαυτό σου πρώτα, για να εντυπωσιαστούν αργότερα κι οι υπόλοιποι.

Σε 5... 4... 3... 2... 1...

Η αυλαία ανοίγει. Υπόκλιση. Χαμόγελο. Την πρώτη φορά, αμήχανα. Τη δεύτερη, αρχίζεις να το πιστεύεις. Την τρίτη είσαι η εικόνα σου. Η εικόνα σου είσαι εσύ. Τόσο μαζί και τόσο αξεδιάλυτα. Κι η παράσταση αρχίζει.

Το άρμα αρχίζει να τρέχει... αργά... επιταχύνει... Φρενίτιδα. Ζάλη. Συνήθεια. Φοβάσαι θα χαθείς. Δε χάνεσαι. Κυριαρχείς.

Δεν έχει πια σημασία πού βρισκόσουνα. Πού βρίσκεσαι είναι το θέμα. Και πόσο εύκολα ξεπεζεύεις ένα άρμα, που με τόση ευκολία το καβάλησες...

Με τον ήλιο το μπάζω, με τον ήλιο το βγάζω...

... ή αλλιώς, τι έχει το έρμο (το blog μου) και ψοφά;

Στον 21ο αιώνα, το να μην έχεις στο σπίτι σου DSL σύνδεση είναι ισοδύναμο με το να μένεις στο Παγκράτι και μην έχεις συνδέσει το σπίτι σου στο δίκτυο της αποχέτευσης (μεταξύ μας, με δήμαρχο τον Κακλαμάνη, πού ξέρεις... μπορεί και να επιστρέψουμε στους βόθρους!) Σαν να μη φτάνει αυτό, η τάση του γράφοντος να καλύπτει σε εύρος τα θέματά του καθιστούν το blogging πολυτελή ενασχόληση. Και χρόνος δεν υπάρχει. Και το dial up μου σούρνεται. Κι ο υπολογιστής μου είναι για το μουσείο.

Κι έτρεχα σε υπολογιστές με γρήγορη σύνδεση, και φορτωνόμουνα σε φίλους για να γράφω - με το σιχτήριο να διαγράφεται αχνά στο πρόσωπό τους... Αλλά, ό,τι αρχίζει στραβά, στραβά θα συνεχίσει. Κι έτσι, το τελευταίο μου post ήταν από την εποχή της Γιουροβιζιόνας (τόσο έγκαιρη ενημέρωση, δηλαδή, που καταντάει ύβρη να χρησιμοποίείς το όνομα Reuter. Με τι κούτελο θα αντικρύσω τον χειμώνα το Reuterέικο;;;; )

Άρα, λοιπόν, δείξτε μια μικρή - τόση δα! - κατανόηση, ίσα μέχρι να μου τα ψάλλει το σόι μου, και τα ξαναλέμε. Μπορεί κιόλας να με χαρτζιλικώσει ο νονός μου και να πάρω καινούργιο blogοεξοπλισμό. Who ever knows...

Δικός σας, Billy. BillyReuter.

Eurovision ήτανε και πέρασε…

Πάει κι αυτό, πέρασε! Για τη Euro-Βύζιον μιλάμε, φυσικά, και όλα τα παρελκόμενα που κάθε χρόνο συνοδεύουν το αρχαιότερο πανηγυράκι από συστάσεως Ευρώπης. Για φέτος είχαμε αδελφές Μαγγίρα, είχαμε Φωκά Ευαγγελινό εις διπλούν, είχαμε και την νόστιμο – που – είναι Καλομοίρα. Και φυσικά, το Star. Κυρίως το Star. Γιατί τι άλλο να περιμένουμε κι εμείς ο κυρίαρχος λαός για να γελάσει λίγο το χειλάκι μας; Την υπερήφανη εξωτερική πολιτική; Τις επιτυχίες της κυβέρνησης; Την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση (την ποια;), τη Φάνη Πάλλη – Πετραλιά; Ή μήπως το ουκρανικό ηλιέλαιο;

Αστεία πράγματα, κανείς δε χαίρεται με το ουκρανικό ηλιέλαιο – ούτε καν με την ουκρανική ραδιενέργεια. Όμως, εκτός από ηλιορυκτέλαιο, η Ουκρανία παράγει και νταρντάνες, κι έτσι της τα συγχωρούμε όλα – με μια ουκρανονταρντάνα, όπως και να το κάνεις, μια εσωτερική αγαλλίαση την αισθάνεσαι. Πριν από τέσσερα χρόνια ήταν η Ρουσλάνα με το γιδοτόμαρο, φέτος ήταν η Ani Lorak με τον Cavalli (πράγμα που συνιστά αισθητική αναβάθμιση, ταυτόχρονα όμως εξηγεί γιατί η Ουκρανία ήρθε δεύτερη: τη συνδέσαμε με βαρβατίλα, και το κυριλέ μάς χάλασε). Η Ani συνόψισε με άριστο τρόπο τις επιπτώσεις της κατανάλωσης ουκρανικού ηλιελαίου στον ανθρώπινο οργανισμό: η λεκάνη ανοίγει, οι γοφοί λύνονται, το δέρμα γίνεται σταρένιο σαν να βγήκε από σολάριουμ, το κούνημα γίνεται αισθησιακό. Επιπλέον – κι αυτό είναι η λεπτή διαφορά – η μακρόχρονη κατανάλωσή του σε βοηθά να εκτελείς τις χορογραφίες του Φωκά Ευαγγελινού με ακρίβεια Μελισσανίδη. Νομίζω πως όλοι αυτοί είναι επαρκείς λόγοι για να γίνει κανείς φανατικός οπαδός της Γιουροβίζιον. Αφήστε κιόλας που, αν είχε όλα αυτά τα αποτελέσματα στην Ani Lorak, σκεφτείτε τι μπορεί να κάνει με τις γριές που θέλουνε να ξανανιώσουν. Θα το φάει κι η Βίσση και θα θέλει να τη στείλουμε του χρόνου στο Λένινγκραντ να τραγουδήσει το νέο της σουξέ “Everything I eat”…

Είπα Λένινγκραντ και θυμήθηκα εκείνο το αγγελοκρουσμένο, τον Dima Bilan, που έβαζε τον προσωπικό του γορίλα να δώσει δυο ξανάστροφες σε όποιον τολμούσε να μην τον ξέρει, κι ύστερα, τρυφερά, συστηνόταν στον κακόμοιρο Γιουροφάν ως “I am Dima Bilan, the famous pop star from Russia” (με παχύ το Σ). Τελικά η μέθοδος, αν και ανορθόδοξη, αποδείχτηκε επιτυχημένη, γιατί το τραγουδάκι (που, μεταξύ μας, μάπα ήτανε) και πρώτο κατάφερε να βγει, και το ανατολικό μπλοκ συσπείρωσε. Άλλωστε, η ρωσική παρουσίαση ήταν υπερπαραγωγή, καθώς συνδύαζε όλες τις μορφές ρωσικής τέχνης μέσα σε ένα τρίλεπτο: είχε και χορό, και βιολί Στραντιβάριους, και διπλό λουτς, και τετραπλό τόλουπ. Μόνο ο Κωστάλας έλειπε για να κάνει την περιγραφή – βασικά του ζητήθηκε, αλλά το βρήκε πολύ μπανάλ να κάνει περιγραφή σε παγοπίστα μια σταλιά, δύο επί τρία, κι έτσι αρνήθηκε. Μόνο ένας Kandinsky του ‘λειπε του Ρώσου για να εκφράσει τη ρωσική πρωτοπορία σ’ όλο της το μεγαλείο. Θα τον βάζανε κι αυτόν, αλλά δεν πήγαινε σετάκι με τα παγοπέδιλα του Πλουσένκο.

Αντίθετα, σετάκι πήγαινε το φούξια JLo της Καλομοίρας με τους μαυροφορεμένους χορευτές. Κι ούτε άσχημα πήγαμε, δηλαδή, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι χορευτές εμφανίζονταν σ’ όλη τη διάρκεια του τραγουδιού ντυμένοι – ούτε μια μπλούζα δεν πετάξανε, ούτε καν ένα σακάκι, να κρατήσουν λίγο τα προσχήματα. Οι χορευτές μας ήταν ντυμένοι ως τον λαιμό, κι αυτό η Eurovision δεν μπορεί να το συγχωρέσει. Κατά τ’ άλλα το Καλομοιράκι καλό ήτανε, τι καλό δηλαδή, παπά κόλαζε με το φιδίσιο το κορμί της και την ευλύγιστη λεκάνη της – ειδικά σ’ εκείνο το σημείο της χορογραφίας που μούντζωνε τα βυζιά της, τι να πω, έγραψε. Αυτό απέδειξε πόσο πολιτικοποιημένη είναι στο βάθος η Καλομοίρα και πού ακριβώς έχει γραμμένο τον φεμινισμό (στα παλιά της τα σουτιέν, υποθέτω). Βέβαια, θα περίμενε κανείς μεγαλύτερη πρωτοπορία από την εθνική μας μπέμπα: θα ‘τανε πολύ χάι να βγάλει μια τούρτα επί σκηνής και να πετάγεται από μέσα ο Σαββόπουλος, αλλά απείλησε ο Νταλάρας να κάνει συναυλία συμπαράστασης στην κεντρική πλατεία του Βελιγραδίου, κι άλλο δράμα ο πολύπαθος σερβικός λαός μετά τους βομβαρδισμούς δε θα το άντεχε, και τελικά η τούρτα ματαιώθηκε.

Στα χάιλάιτς της φετινής Γιουροβίζιον μπορούμε να προσθέσουμε πολλές στιγμές, μια και όλες οι συμμετοχές στον τελικό ήτανε μία και μία. Η Σουηδέζα Σαρλότ («λέει πως είναι 33 και επιμένει», σύμφωνα με τη Μαγγίρα), που στο πρόσωπό της καθρεφτίζεται η επιτομή της πλαστικής χειρουργικής, με 3 λίφτινγκ, 2 ρινοπλαστικές, 7 ανορθώσεις πηγουνιού και 17 αερόσακους στα ζυγωματικά. Ο γκόμενος της Ντάνας (Ιντερνάσιοναλ) που τραγούδαγε το Ντανο-τράγουδο, είναι καλό παιδί, γιος ραβίνου, από σπίτι. Ο Ισπανός Τσίκι – Τσίκι, με τη λίγδα στο μαλλί, που το τραγουδάκι του θα φορεθεί πολύ στα ευρωπαϊκά νηπιαγωγεία. Και βέβαια η Νορβηγίδα – ξανθιά αγαπημένη Παναγιά, ζωντανή απόδειξη του πώς μπορεί το σκανδιναβικό μοντέλο να παντρευτεί με το μεσογειακό και να φτιάξουν μια ξανθιά τραγουδιάρα με καμπύλες και φάτσα Ράνιας Θρασκιά (γι’ αυτό και βγήκε πέμπτη, πράγμα που σημαίνει ότι το πείραμα στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία). Ωραία φάτσα είχε επίσης και η εκπρόσωπος της Πολωνίας, και ακόμα καλύτερη οδοντοστοιχία – ήταν όμως τόσο εκτυφλωτικά λευκή, που οι τηλεθεατές στραβώνονταν και δεν μπορούσαν να δουν τον αριθμό που έπρεπε να πάρουν ώστε να την ψηφίσουν, κι έτσι το τραγούδι έπιασε πάτο. Όσο για τους Τούρκους Ονιράμα, απέδειξαν ότι το ροκ τραγουδιέται πολύ καλύτερα αν έχεις στη φωνή σου κάτι από τον λυγμό του Καζαντζίδη, αν και το πρωτότυπο συνήθως είναι και καλύτερο και γι’ αυτό δεν κάναν προκοπή.

Στην ΕΡΤ ετοιμάζονται ήδη για την επόμενη Γιουροβίζιον, γιατί σημασία έχει ο καλός και έγκαιρος προγραμματισμός – στα πλαίσια της οποίας διώξανε τον Κούλογλου. Ο Αρναούτογλου δήλωσε από το πρωινάδικό του ότι θα ’θελε του χρόνου να στείλουμε την Τάμτα, και τόσο άρεσε η ιδέα στους υπεύθυνους της ΕΡΤ, που σκέφτονται να στείλουν τον Γρηγόρη του χρόνου να παρουσιάσει τη Γιουροβίζιον (στον ελεύθερό του χρόνο θα κάνει φάρσες στις Ρωσίδες ως Γρηγόρης και θα τον περνάνε για Σβετλάνα). Υπάρχουν σκέψεις να στείλουμε ξανά τον Σάκη, ακολουθώντας το παράδειγμα του Ρώσου, που πήγε στην Αθήνα κι ήρθε δεύτερος και ξανάρθε στο Βελιγράδι για να πάρει την πρωτιά. Άσε που ο Σάκης υπερέχει – με τέτοιο κορμί και αποδεδειγμένη τάση συσπείρωσης του ευρωπαϊκού γκέι κοινού, θα κάνει θραύση! Απλώς, αυτή τη φορά θα προνοήσει να βγάλει κάνα ρούχο ώστε να ταϊστεί το πεινασμένο για κοιλιακούς ευρωπαϊκό κοινό, κι όχι μόνο σακάκια όπως την προηγούμενη φορά. Αν το πείραμα πετύχει, στέλνουμε το 2010 ξανά την Καλομοίρα και το 2011 τον Πασχάλη – θα κάνει ντουέτο με την Αλίκη σε ένα τραγούδι που θα μιλάει για μια κερατού που δυο πράγματα αγαπούσε στον κόσμο τούτο, τον άντρα της και την ξεφτίλα. Βγαλμένο μέσα απ’ τη ζωή...

Όσο για το Star, θα απολύσει στο τέλος του μήνα το εποχικό προσωπικό που προσέλαβε ειδικά για τη Γιουροβίζιον, και θα κάνει σχέδια για να στείλει του χρόνου τη μεγαλύτερη αποστολή ευρωπαϊκού καναλιού στη Ρωσία, με σύνθημα «Στη Μόσχα, αδερφές μου, στη Μόσχα» (παρ’ όλο που ο διαγωνισμός θα γίνει στην Πετρούπολη, κάτω απ’ το νταμάρι, τρίτος βράχος δεξιά). Οι συμβασιούχοι του Star θα πριμοδοτηθούν με μόρια τα οποία θα χρησιμοποιήσουν σε επόμενες προκυρήξεις του σταθμού για τη Γιουροβίζιον. Τέλος, θα μπορούν μετά από δύο συνεχείς εποχικές συμβάσεις να μονιμοποιούνται στο κανάλι, καθώς αποδεδειγμένα θα καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Για την επόμενη χρονιά, όσοι γνωρίζουν Ρώσικα με πιστοποίηση από το Ινστιτούτο Πούσκιν, θα παίρνουν μπόνους μόρια και θα περνάνε από συνέντευξη από τριμελή επιτροπή που θα απαρτίζουν η Άννα Δρούζα, η Μαρία Σταματέρη και ο Γιώργος Λιάγκας.

Μ’ αυτά και με ’κείνα, η ΕΡΤ τσίμπησε μερικά νουμεράκια. Ωστόσο το 2008 είναι γενικά μια καλή χρονιά, αφού σε λίγες μέρες ξεκινάει το Γιούρο και τον Αύγουστο οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Πεκίνο, οπότε το ταμείο υπολογίζεται να γεμίσει από διαφημιστικά έσοδα. Τόσο πολύ, που επειδή υπάρχει πρόβλημα για το πού θα χωρέσουν τόσα χρήματα (οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ δεν προβλέψανε την κατασκευή θησαυροφυλακείου στην Αγία Παρασκευή, σύμφωνα με τον Ντορή) εξετάζεται η πιθανότητα επιστροφής χρημάτων στους πολίτες μέσα από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Έτσι θα υλοποιηθεί μια βασική δέσμευση της σοσιαλιστικής μας κυβέρνησης για μερίδιο από τα κέρδη των ΔΕΚΟ στον λαό. Αυτή η δέσμευση ισχύει ακόμα και για την περίπτωση του ΟΤΕ, καθώς και εκεί θα δοθεί μερίδιο από τα κέρδη των ΔΕΚΟ στον λαό. Τον γερμανικό λαό...

Λογοκρισία χωρίς σύνορα

Έπειτα από 12 χρόνια συνεργασίας, η δημόσια τηλεόραση έδειξε χθες την πόρτα της εξόδου στον Στέλιο Κούλογλου και τους συνεργάτες του, καθώς η διοίκηση της ΕΡΤ ανακοίνωσε ότι την επόμενη σεζόν δεν θα συνεχιστούν η «Θεματική βραδιά» και το «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 13/05/2008

http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=84154440

«Σε κανένα δημοσιογράφο της ΕΡΤ δεν ασκήθηκε ποτέ λογοκρισία, ούτε βεβαίως και στο δημοσιογράφο Στέλιο Κούλουγλου».

Θόδωρος, ο σύζυγος της Μάρας, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση του Φώτη Κουβέλη στη Βουλή, 16/05/2008

Α στο διάλο! Καλέ μαμά, τι λέει ο Ντορής; Δε γίνεται λογοκρισία στην ΕΡΤ;; Σε κανέναν δημοσιογράφο;;; Για κανέναν λόγο;;;; Εκπλήσσομαι!

Στάσου, τώρα, για να καταλάβω, γιατί ένα πολιτιστικό σοκ το έπαθα. Εφόσον η ΕΡΤ δεν ασκεί λογοκρισία, τότε σημαίνει ότι η εκπομπή του Κούλογλου δεν κόβεται για τους λόγους που επικαλούνται κάτι ρουφιάνοι δημοσιογράφοι και κάτι κοινοβουλευτικοί Κουβέληδες που κάνουν επερωτήσεις στη Βουλή και χαλούν τον ύπνο του Ντορή – και σπάνε και τη μάσκα της Μάρας (που, αν δεν το μάθατε, ετοιμάζεται για ΑΝΤ1 μεριά και θέλει να ‘ναι όμορφη για τον Μίνω). Δηλαδή, αυτά που λένε ότι η κυβέρνηση ενοχλήθηκε από τα ρεπορτάζ για τη γενιά των 700 ευρώ, τη δικτατορία του Πούτιν στη Ρωσία και τα λαϊκά κινήματα που γίνονται κυβερνήσεις στη Λατινική Αμερική (για να αναφέρω λίγα μόνο από τα θέματα που κατά καιρούς θίχτηκαν στις εκπομπές του κυρίου Κούλογλου) είναι τρίχες κατσαρές. Εξάλλου, είναι γνωστό τοις πάσι ότι ΠΟΤΕ στην ΕΡΤ δεν έχει καταγραφεί περιστατικό λογοκρισίας. Ούτε όταν κόπηκε την τελευταία στιγμή η συνέντευξη του Γιωτόπουλου από τις φυλακές Κορυδαλλού. Ούτε τότε στην τελετή αφής στην Αρχαία Ολυμπία τον Μάρτιο, όταν Γάλλοι ακτιβιστές μπήκαν με πανό στον χώρο της τελετής την ώρα που μίλαγε ο Κινέζος επίσημος και η κάμερα της ΕΡΤ έδειχνε πανοραμικό πλάνο τι ωραία που σουλουπώθηκε ο καμένος Κρόνιος λόφος! Ούτε όταν στα ρεπορτάζ των δελτίων ειδήσεων αφιερώνονται πολλαπλάσια λεπτά χρόνου για την προβολή των κυβερνητικών απόψεων σε σχέση με τις άλλες.

Στην πραγματικότητα, οι λόγοι που η ΕΡΤ διέκοψε τη συνεργασία της με τον δημοσιογράφο είναι πολύ πιο σοβαροί. Η εκπομπή κόβεται, γιατί δεν έφερε ποτέ της τα νούμερα που έφερε η Παπαρίζου στην αντιπροπέρσινη Γιουροβίζιον – κάνανε υπομονή μια χρονιά, κάνανε υπομονή και δεύτερη, «πού θα πάει», σου λέει, «θα τα φέρει τα γαμημένα τα νούμερα». Αλλά όχι, ο Στελάκης δεν ασχολείτο με τα νούμερα, είχε να κάνει ρεπορτάζ για τη γενιά των 700 €υρώ. Και ρωτώ, γιατί να δει ο τηλεθεατής εκπομπή για τη γενιά G700; Για να θυμάται τη μαυρίλα του, τη μαύρη τη μιζέρια του, και να αυτοκτονήσει τρώγοντας πατάτες τηγανισμένες σε ουκρανικό ηλιέλαιο; Και να βγαίνουν μετά τα κανάλια και να λένε ότι η ΕΡΤ φταίει για την παιδική παχυσαρκία και για την αρτηριοσκλήρυνση; Και να τραβιέται στα πάνελ ο Δημητράκης; Ο Αβραμόπουλος, ντε!

Στην ΕΡΤ πιστεύουν ότι ο τηλεθεατής θέλει να βλέπει πράγματα ανεβαστικά, που να του φτιάχνουν τη διάθεση, και δουλεύουν προς αυτήν την κατεύθυνση. Έτσι δημιουργήθηκαν εκπομπές που είναι μέσα στο κέφι και στο μπρίο και σε φτιάχνουν ψυχολογικά, όταν είσαι μες στη μαύρη την καντίφλα. Όπως το «Προσκήνιο», με τον Κώστα Γεωργουσόπουλο, που αναλύει με τρελό κέφι τις σύγχρονες τάσεις στο ανέβασμα του Μολιέρου (γιατί κάθε Ελληνάρας κρύβει έναν «Φιλάργυρο» μέσα του). Όπως η εκπομπή «Μέσα στα πράγματα», μέσω της οποίας και χρήσιμα πράγματα μαθαίνεις για την στρουκτουραλιστική θεώρηση της κοσμολογίας του Βίτκενστάιν, και κάνεις οικονομία στα βαρβιτουρικά – γιατί η στρουκτουραλιστική θεώρηση της κοσμολογίας του Βίτκενστάιν σου φέρνει και μια γλυκιά υπνηλία, χωρίς τις παρενέργειες των υπνωτικών. Ή ακόμα η εκπομπή «Όλα για την υγεία», που την παρουσιάζει ο ξάδερφος Μιχάλης (του Κεφαλογιάννη, ντε) και που μαθαίνει στα γερόντια πώς να βρίσκουν το σημείο G της γριάς, ή τους ενημερώνει για τους 100 νέους τρόπους με τους οποίους γίνεται σήμερα η κωλονοσκόπηση.

Η διοίκηση της ΕΡΤ υπό τον κύριο Παναγόπουλο, που ομολογουμένως υπήρξε ο πιο πετυχημένος πρόεδρος από συστάσεως ελληνικής τηλεόρασης (επί των ημερών του πήραμε τη Γιουροβίζιον στην Ουκρανία) σκοπεύει να γενικεύσει τις μεταρρυθμίσεις στο πρόγραμμα των καναλιών της δημόσιας τηλεόρασης, πιστός στο πνεύμα της ανεβαστικής διάθεσης που εισηγήθηκε ο υπουργός Ντορής – μαζί με τον Λάκη τον Αντώναρο. Έτσι λοιπόν θα ληφθούν μέτρα περαιτέρω εκσυγχρονισμού, ώστε το πρόγραμμα να γίνει ακόμα πιο χάι. Η αρχή έγινε με τον Κούλογλου. Θα ακολουθήσει ο «Εξάντας» του Αυγερόπουλου, γιατί πολλές οικολογικές ευαισθησίες έχει τώρα τελευταία και έρχονται σε αντίθεση με την κατασκευή εργοστασίου πυρηνικής ενέργειας που θέλει να φτιάξει ο Σουφλιάς. Άντε, να αραιώνουμε σιγά – σιγά, γιατί σαν πολλά κομμούνια μαζεύτηκαν στην ΕΡΤ. Περισσό την κάναμε την Αγία Παρασκευή!

Πολλές ακόμα ιδέες έχουν πέσει στο τραπέζι του ραδιομεγάρου για το πώς θα γίνει ανεβαστικότερο το τηλεοπτικό προϊόν του οργανισμού. Ήδη η Μπήλιω Τσουκαλά δοκιμάζει το νέο concept του «Έχει γούστο», που πλέον θα παρουσιάζεται από το club “Alcatraz” της λεωφόρου Συγγρού. Η Μπήλιω υπόσχεται για την επόμενη τηλεοπτική σεζόν ημίγυμνα μπαλέτα, αισθησιακούς χορούς και live sex show, ενώ η ίδια θα φοράει πίπουλα στο κεφάλι ως άλλη μαιτρέσσα σε καμπαρέ. Στα σχέδια είναι επίσης η μεταγραφή της Τατιάνας Στεφανίδου στη ΝΕΤ για την απογευματινή ζώνη, ενώ από τον Σεπτέμβριο η Αννίτα Πάνια και ο Νίκος (Κατέλης – Καρβέλας) ανηφορίζουν στη Θεσσαλονίκη, απ’ όπου και θα μεταδίδονται πλέον, μέσα από τη συχνότητα της ΕΤ3, τα «Παρατράγουδα», μετά την «Κυριακή στο Χωριό» και πριν τη “Cinemania”. Το καλύτερο αφορά τη μεταμεσονύχτια ζώνη: η Βίκυ Φλέσσα θα παρουσιάζει στο εξής ένα drag show, με καλεσμένους (ή καλεσμένες, αν θέλετε) διάσημες ευρωπαίες τρανσέξουαλ – πάντα μετά τα μεσάνυχτα. Η Βίκυ – αφέντρα θα φοράει μαύρες δερμάτινες μπότες μέχρι τον αφαλό, τα πρόστυχα τα σέξι τα εσώρουχά της, κι οι καλεσμένοι της, φορώντας αλυσίδες, θα απαντάνε υπό την απειλή μαστιγίου στο ίδιο, γνωστό και τετριμμένο για τη Βίκυ ερώτημα:

«Θεός ή θάνατος;»

Όσο για τις εκπομπές πολιτικού περιεχομένου, αυτές θα αναβαθμιστούν. Η Άννα Παναγιωταρέα θα σκιαγραφεί το προφίλ των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, κι όταν αυτοί τελειώσουν θα σκιαγραφεί τις συζύγους τους. Ο Μανόλης Κοττάκης θα παρουσιάζει μια νέα εκπομπή, μαζί με τον φίλο του τον Πρετεντέρη, ερευνώντας ιστορικά ζητήματα για τα οποία οι Έλληνες θέλουν να ξαναγραφεί η Ιστορία – εμπρός στον δρόμο που χάραξε ο επίτιμος! Αυτό θα είναι και το νέο μεγάλο στοίχημα της ΕΡΤ στον ενημερωτικό τομέα: να ξαναγράψει την Ιστορία από τα Δεξιά προς τα Αριστερά. Όπως γράφουν οι Άραβες, δηλαδή. Ο Τέρενς Κουίκ δε θα έρθει τελικά στην ΕΡΤ, όπως ο ίδιος θα επιθυμούσε, γιατί στην ΕΡΤ δε βλέπουν με καθόλου καλό μάτι τα ευαίσθητα κοινωνικά του ρεπορτάζ από τις λαϊκές αγορές με τους κουφούς τους γέρους που διαμαρτύρονται για τη χαμηλή σύνταξή τους. Είπαμε, ελευθερία απόψεων, αλλά έχουμε κι ένα ασφαλιστικό να μεταρρυθμίσουμε – κι εξάλλου, ποιες χαμηλές συντάξεις; Ο ανταγωνισμός στην αγορά είναι ελεύθερος και τα καρτέλ δεμένα (χα, χα, αστειάκι!)

Στα νέα σχέδια της ΕΡΤ περιλαμβάνεται και η εξαγορά ομοούσιων και ομοϊδεων τηλεοπτικών σταθμών και η συνεπακόλουθη μετονομασία τους. Κύκλοι αναφέρουν πως ο Alpha θα εξαγοραστεί και θα αλλάξει το όνομά του σε ΕΡΤ-4, ενώ η ίδια μοίρα θα βρει και το Alter, που θα το πουν Ντ-ΕΡΤ-ι, από τον ομώνυμο ραδιοφωνικό σταθμό συμφερόντων Γιαννίκου – Κουρή. Νέος άνκορμαν στο δελτίο της ΝΕΤ θα είναι ο Νίκος Χατζηνικολάου και νέος υπεύθυνος του οικονομικού ρεπορτάζ ο Νίκος Τσιαμτσίκας, με ξυρισμένο το μούσι για να μη θυμίζει τις εποχές που έκραζε τις αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων – τώρα θα εντοπίζει τα σούπερ μάρκετ με τη φτηνότερη μορταδέλα και την ποιοτικότερη φυτίνη.

Όσο για τον Στέλιο Κούλογλου, θα τον καλέσει στην επόμενη εκπομπή του ο Σπύρος Παπαδόπουλος όταν θα κάνει αφιέρωμα στο αντάρτικο τραγούδι του Μεσοπολέμου – παρ’ όλο που δεν υπήρξε αντάρτικο τραγούδι στην Ελλάδα κατά τον Μεσοπόλεμο – και υπάρχει μια φήμη ότι θα τον καλέσει η Σεμίνα Διγενή στην εκπομπή της “Top Stories”, για να τον εκπαιδεύσει στη χρήση παραμορφωτικών φίλτρων και photoshop στα ντοκιμαντέρ του.

Κύκλοι που φέρουν τον κύριο Κούλογλου να παίρνει μεταγραφή για το Star ελέγχονται ως κακοήθεις…

«Τι με πιλατεύεις, χριστιανή μου, έχω και τα λουμπάγκα μου...»

(Αθάνατη ατάκα της Σαπφούς Νοταρά

από την ταινία «Η χαρτοπαίχτρα»).

ΟΚ, σας το ‘χω ξαναπεί, μ’ αρέσουνε τα blogοπαίχνιδα. Το συγκεκριμένο, μάλιστα, είναι και κάπως παλιό. Κάποιος φίλος μού το ‘χε στείλει στο mail πριν από περίπου δυόμισι χρόνια. Τώρα, λοιπόν, που ξανά μανά το βρήκα μπροστά μου ως πρόκληση, είπα να σκύψω τη μεσούλα μου και να ξανασηκώσω το γάντι. Νομίζω, όμως, ότι αυτά τα παιχνίδια τύπου ερώτηση–απάντηση καταντάνε κάπως κουραστικά γι’ αυτόν που τα διαβάζει, γιατί και κοτζάμ μακρινάρια είναι, και πολύ κοινότοπα επαναλαμβάνονται – χώρια που έχω και τα λουμπάγκα μου (όπως έλεγε και η Σαπφώ Νοταρά) και δεν μπορώ να σηκώνω συνέχεια τα γάντια από το πάτωμα! Περιμένοντας, λοιπόν, την επόμενη πρόκληση (με ένα διαφορετικό concept, ίσως), καταθέτω κι εγώ τις ολόφρεσκες απαντήσεις μου και φεύγω για ιαματικά στα Καμένα Βούρλα...

1. Τι ώρα είναι;

Τι μέρα είναι; Και ποια χρονιά;;

2. Όνομα;

My name is Reuter. BillyReuter.

3. Τα γενέθλια σου;

Ίδια ημερομηνία με της Ζωζώς Σαπουντζάκη (προς Θεού, όχι ίδια χρονιά!!)

4. Ζώδιο;

Κτηνώδες.

5. Ύψος;

Τι σημασία έχει, είμαι ακόμα στην ανάπτυξη...

6. Χρώμα μαλλιών;

Στο χρώμα του σκαλπ… έχω καραφλιάσει από καιρό…

7. Χρώμα ματιών;

Πρασινογάλαζο (κάτω από τους φακούς, όμως, μαύρο τσακίρικο).

8. Piercing;

Προσπαθούν καθημερινά να μου κάνουν στον εγκέφαλο, αλλά ακόμα αντέχω…

9. Τι δουλειά κάνεις;

Βοηθώ τη Μάρα, που βοηθάει τον Ρουσόπουλο, που βοηθάει τον Καραμανλή, που βοηθάει τη Νατάσσα να τελειώσει το διδακτορικό της στην Πυρηνική Φυσική, με ειδίκευση στο ντεκαπάζ, και να χαρίσει στην Ελλάδα ένα ακόμα Νόμπελ (μα τι ταλέντο πια αυτή η κοπέλα!)

10.Αγαπάς αυτό που κάνεις;

Δε βαριέσαι, το μεροκάματο να βγαίνει...

11. Σε ποια πόλη μένεις;

Αθήνα P.O. (Post Olympics)

12. Έχεις ζώα;

Μέσα στο σπίτι, όχι. Έξω από το σπίτι, όμως, κυκλοφορούν πολλά δίποδα.

13. Τατουάζ;

...κάνουν πολλοί με τ’ όνομά μου στο κορμί τους.

14. Έχεις ερωτευτεί ποτέ;

Αυτή πια δεν είναι καρδιά, αγκινάρα είναι...

15. Έχεις αγαπήσει κάποιον σε σημείο να κλάψεις γι’ αυτόν;

Έχω κλάψει...για πολλές γυναίκες έχω κλάψει...

16. Είχες ποτέ ατύχημα με το αυτοκίνητο;

Μια φορά με είδαν και ‘πάθαν ατύχημα... βάζεις στοίχημα;

17. Έχεις πάθει ποτέ κάταγμα;

Συγγνώμη που σ’ το χαλάω, αλλά όχι.

18. Pepsi ή Coca Cola;

Τι δίλημμα κι αυτό... να πάρω την κουρτίνα;

19. Μπίρα ή κρασί;

Κρασάκι, βέβαια.

20. Σε τι ποτήρι;

Κρύσταλλο χαραγμένο με διαμάντι.

21. Αγαπημένο χρώμα εσωρούχων;

Μπορδοροδοκόκκινο... τι του λες τώρα!

22. Νούμερο παπουτσιών;

55.

23. Αγαπημένος αριθμός;

Δε θα ‘θελα να αδικήσω τα άλλα ΝΟΥΜΕΡΑ – όλα έχουν τη χάρη τους!

24. Είδος μουσικής;

Τελευταία τη βρίσκω με το τροπάριο της Κασσιανής και τιρολέζικα τραγούδια απ’ τις αυστριακές Άλπεις.

25. Λουλούδι;

Όχι, ευχαριστώ, έχω τις αλλεργίες μου και θα μου τρέχουνε μιξούλες.

26. Θέμα συζήτησης που απεχθάνεστε;

«Πόσο σέξι είναι ο Αλέξη» (Τσίπρα). Ήμαρτον!!!

27. Χαρακτήρας Disney ή Warner Bros;

Εμένα βασικά ο Κέρμιτ μου αρέσει.

28. Το αγαπημένο σου junk food;

Junk και στα μούτρα σου!

29. Ένα πρόβλημα;

Ζω στην Ελλάδα και περιμένεις να σου πω για ΕΝΑ ΜΟΝΟ πρόβλημα; Πολύ αισιόδοξο σε βρίσκω. Σίγουρα κάτι παίρνεις. Μήπως είσαι στην Εθνική Ομάδα άρσης βαρών;;

30. Αγαπημένο χρώμα;

Το αρζάν περλέ.

31. Πώς βλέπεις τον εαυτό σου στο μέλλον;

Στο πολύ μέλλον, όμως, κάτω απ’ τα ραδίκια!

32. Ποιος φίλος σου μένει πιο μακριά;

O E.T. Πάλι τον έχασα στο σύμπαν!

33. Ποιος νομίζεις πως θα σου απαντήσει πρώτος;

O E.T., ελπίζω...

34. Ποιος θα αργήσει περισσότερο;

Η Άντζελα Δημητρίου. Είναι Μιλάνο, το χρυσό μου, ράβεται στου Valentino.

35. Έχεις pc στο σπίτι;

Τυραννόσαυρο το λες, pc πάλι όχι...

36. Αγαπημένο cd;

Το soundtrack από την παράσταση «Ο Βασιλιάς κι εγώ» με τη Μιμή Ντενίση…

37. Το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις;

Κατουριέμαι!!!

38. Πώς βλέπεις την αγάπη;

Πάντως όχι με τ’ αυτιά (χα χα, εξυπνάδα!)

39. Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν το αποχωρίζεσαι ποτέ;

Τα υπογλώσσια. Τα θέλω, τα χρειάζομαι!

40. Τι έχεις στον τοίχο σου;

Μια χειρόγραφη ευχή του Μητσοτάκη... για να πηγαίνει καλά η μέρα μου...

41. Τι έχεις κάτω από το κρεβάτι σου; (ό,τι μπορείς να φανταστείς)

Ένα τάπερ ντολμαδάκια για τη βραδινή λιγούρα.

42. Γράψε κάτι για αυτόν που σου έστειλε αυτό το blogοπαίχνιδο.

Better donkey – bonding than donkey – searching.

43. Γράψε το όνομα αυτού που σίγουρα δεν περιμένεις να σου απαντήσει...

Η Αντζελίνα Τσουλί.

44. ...και αυτού που είσαι σίγουρος ότι θα σου απαντήσει.

H Catherine-Zeta Jones!

45. Ποιος θα ’θελες να σου απαντήσει;

O Sigmund Freud…

46. Τι θα έγραφες σε κάποιον που δεν μπορείς να του το πεις;

Αγαπητή Σου – Λι, το κόλπο έπιασε. Νικήσαμε!

47. Αγαπημένο σπορ;

Η ρυθμική κίνηση της άνω και της κάτω γνάθου: και ένα, και δύο...

48. Αγαπημένη ταινία;

Καμμιά, γιατί δεν έχει ακόμα παίξει στον κινηματογράφο η Ντενίση...

49. Αγαπημένο ζώο;

Ο διαχειριστής της πολυκατοικίας μου.

50. Αγαπημένο σου νησί;

Το Λαγονήσι.

51 Τι ώρα είναι τώρα;

«... κι αν είναι η αρχή στην κατηφόρα/ η πιο μεγάλη ώρα είναι ΤΩΡΑ!!!»